Bir fıkıh kitabında okuduğum "İmandan sonra en kıymetli ibadet, namazdır. İman gibi, onun da güzelliği kendindendir. Başka ibadetlerin güzelliği ise, kendilerinden değildir" ifadesi ne manaya gelmektedir?
Zira kendisinde en ziyade ibâdetleri toplayan ve insanı Allahü teâlâya en ziyâde yaklaştıran bir ameldir. Zira insan, Allahü teâlâya namazda münâcaat edip, yalvarıp, O'nun azamet ve celâlini müşâhede edicidir.
Huşu namazın şartı değildir. Öyle olsa, hiç kimsenin namazı kabul olmazdı. Ama ideal olan, huşu içinde namaz kılmaktır. Bunun için de dünyaya düşkünlüğü bırakmalı, helal lokma yemeli, namazın farzlarına, vaciplerine, sünnetlerine ve müstehaplarına riayet etmelidir.
Caiz ve lazımdır.
Namaz için tedbir aldıktan sonra uyumuşsa mekruh olmaz.